Ga naar de inhoud

Hoe geef je vorm aan de afscheidsceremonie van je dierbare? Wat is nodig om recht te doen aan het verhaal van de overledene? Worden alle nabestaanden gezien en is er voor iedereen ruimte invulling te geven? Zijn er foto’s, muziek en gedichten? Zal de sfeer ingetogen zijn of juist heel uitbundig? Worden kinderen, kleinkinderen, jonge mensen, gehoord in hun verlies? 

Antwoord op deze vragen is voor niemand hetzelfde. Daarom gaan we samen op zoek. Naar warme herinneringen, naar favoriete muziek, naar symboliek die terug te vinden is in het geleefde leven. Ik help ruimte te maken zodat er gelegenheid is om verdriet te hebben en met elkaar troost te vinden. Jonge kinderen krijgen al veel mee. Een goede begeleiding helpt hen hierbij.

Ook wanneer verhoudingen verstoord zijn en liefhebben niet meer vanzelfsprekend is, zijn er lichtpuntjes en andere wegen voor een respectvol afscheid. Dat geld ook voor zelfdoding, plotseling overlijden of sterven op (te) jonge leeftijd.

Ik kan verdriet niet wegnemen, of oplossen. Het is mijn doel ruimte te helpen maken om afscheid te nemen op een manier die tegemoet komt aan jouw wensen en behoeften. Liefdevol, eigen en persoonlijk. Begeleiding naar een afscheid dat recht doet aan je dierbare, en ruimte geeft voor al die emoties die erbij komen kijken van de mensen eromheen.

Destijds zijn er betrokken mensen geweest die met mij en mijn gezin de extra mijl gelopen zijn. Vandaag loop ik die graag met jou.

Omslagafbeelding voor Marieke van de Ridder, rouwschrijver en -spreker
881
Marieke van de Ridder, rouwschrijver en -spreker

Marieke van de Ridder, rouwschrijver en -spreker

Bij het afscheid nemen van je geliefde komen zoveel emoties kijken. Niet alleen maar verdriet en rouw.

Hoe vertaal je dat alles naar een mooi afscheid? Hier is mijn begeleiding op gericht. Om samen op zoek te gaan naar wat goed is en wat recht doet.

Vanochtend een prachtige rit over de Veluwe naar Otterlo. Rijp op de bomen en velden, ijs op de plassen. Dampende natuur met de mooiste zachte kleuren. Ik kreeg zin om uit te stappen en foto’s te gaan maken. Helaas liet de tijd dit niet toe.De familie van Rob verwachtte me voor zijn afscheid. Na een intens leven met grootse geluksmomenten en diep gevoelde onmacht is er voor hem nu rust. Eindelijk staat de rollercoaster stil en is er tijd om opnieuw, over de laatste moeilijke jaren heen, terug te kijken naar de geweldige man die hij óók was. Vandaag kwam alles bij elkaar. Kon het complete verhaal verteld worden. Mochten moeite en liefde naast elkaar bestaan. Geen verwijten, geen beschuldigende vinger. De sterke verbinding van diep gevoeld verdriet en dankbaarheid en respect voor wie hij was voerde de boventoon. Zelfs het weer, dat hij als schaatsliefhebber en als Elfstedentochtveteraan zo had kunnen waarderen, werkte mee.Bedankt lieve, krachtige familie, dat ik met jullie mee mocht lopen deze week!*🌺*geplaatst met toestemming ... See MoreSee Less
View on Facebook